Τελικά... ξέρω πολλά...

και ελπίζω να μην πρέπει να πεθάνω γι'αυτο.. :Ρ

... λοιπόν αν θέλει κάποιος να αποφύγει να δουλέψει μπορεί να βρεί χίλιες δυο μ@λ@κιες να πεί...

αρχικά ενημερώνω πως τις τελευταίες μέρες λείπει η κοπέλα που δουλεύουμε μαζί (περαστικά Δημητρουλίτσα μου :)
υπάρχει λοιπόν στο γραφείο άλλη μία της οποίας την ιδιότητα θα την αποκαλύψω στο τέλος, που πρέπει να με βοηθήσει....

σκηνικό 1ο:
εγώ μιλάω στο τηλέφωνο, και χτυπάνε οι γραμμές...
η άλλη κοιτάει το ταβάνι και στο τέλος ατάκα "Α! το τηλέφωνο ήταν???" (οχι αγάπη μου, το κεφάλι σου που κουδούνιζε)

σκηνικό 2ο:
εγώ έπρεπε να πάω στο πίσω μαγαζί για 10 λεπτά! γυρίζω λοιπόν και τη ρωτάω...
"πήρε κανείς?"
απάντηση: "ναι χτυπούσε αλλά δεν το πρόλαβα"
(σημείωση: καθόταν στο γραφείο σε απόσταση 20 εκατοστών απο το τηλέφωνο. ε φυσικά που να το προλάβεις... δεν είσαι και ο τιραμόλα.. καταλαβαίνω...)

σκηνικό 3ο:
εγώ φεύγω να πάω κάτι χαρτιά για επίσης 10 λεπτά σε ένα γραφείο δίπλα!
της λέω φεύγοντας... "σηκώνεις τηλέφωνα και κρατάς σημειώσεις"
γυρίζω... η ίδια ερώτηση: "πήρε κανείς?"
απάντηση???? "αχ ναι αλλά δεν ήξερα πως το πέρνετε"
(τώρα να απαντήσω ειρωνικά, σοβαρά, πρόστυχα??? ΠΩΣ???)

και κάπου εκεί αποφάσισα πως το οτι ξέρω να σηκώνω το τηλέφωνο πρέπει να γραφτεί στο βιογραφικό μου....
μαζί με πολλά πολλά άλλα πράγματα που οι κοινοί θνητοί θεωρούμε απλά και τελικά κάνουμε λάθος...

σημείωση: όπου άλλη στα σκηνικά βάλτε τη φράση ανηψιά του αφεντικού :Ρ

τυχαίο??? ;)